Biografia [PL]

Adam Jan Karpiński (ur. 1949). Prof. nadzw., dr hab.

         Kolokwium habilitacyjne zdał w 1990r., na podstawie rozprawy: Próba rekonstrukcji przesłanek teoretycznych Marksowskiej koncepcji kultury i religii.

         Za najważniejszych swoich mistrzów i pedagogów uważa: prof. Mirosława Nowaczyka, prof. Andrzeja Nowickiego, prof. Stanisława Kozyra-Kowalskiego, prof. Władysława Pałubickiego, prof. Józefa Borgosza.

         Jest kierownikiem Zakładu Socjologii Wychowania, Instytutu Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa UG; członkiem Komitetu Naukowego Zeszytów Naukowych Gdańskiej Wyższej Szkoły Administracji; Komitetu Redakcyjnego Zeszytów Naukowych Koszalińskiej Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych. Jest ponadto Prezesem Stowarzyszenia Praw Człowieka, z siedzibą w Gdańsku.

         Prowadzi: seminaria magisterskie z filozofii i socjologii, wykłady ze Współczesnej filozofii niemieckiej (od Kanta do Hegla), wykłady ze Wstępu do socjologii krytycznej oraz Socjologii wychowania.

         W pracy naukowej, skoncentrowanej wokół ontologii społecznej, weryfikuje hipotezę o wyczerpaniu się dotychczasowego, ideologicznie obowiązującego, podmiotowo przedmiotowego paradygmatu naukowego. Dostrzegalnym jego skutkiem jest powszechnie konstatowany kryzys kultury współczesnej. Uważa, że zaistniały realne warunki dla myślenia o świecie i działania podmiotowo. Wymaga to jednak filozoficznego wysiłku współczesnego człowieka ukierunkowanego na tworzenie nowej filozofii, nowej utopii. Postulat ten realizuje poprzez tworzenie sofiologii – jako filozofii przyszłości.

         Wydał, m. in., książki: Zarys historii filozofii, Słupsk 1997; Wstęp do socjologii, Gdańsk 2000; Kryzys kultury współczesnej, Gdańsk  2003, 2004; Wstęp do socjologii krytycznej, Gdańsk 2006, 2009, Słownik pojęć filozoficzno-socjologicznych, Gdańsk 2000, 2007; Prywatna własność środków produkcji. Od ojcobójstwa do syna marnotrawnego (Gdańsk 2010).